Ρίτσι, Ματέο

(Ricci, Ματσεράτα 1552 – Πεκίνο 1610). Ιταλός ιεραπόστολος και σινολόγος. Το 1571 προσχώρησε στο μοναχικό τάγμα των Ιησουιτών και το 1577 εκλήθη στις Ανατολικές Ινδίες και στη Γκόα, όπου χειροτονήθηκε ιερέας και τελείωσε τις θεολογικές του σπουδές. Από εκεί έφυγε για να κηρύξει το ευαγγέλιο στην Κίνα. Στο Μακάο (1582) με το Μ. Ρουτζέρι άρχισε τη μελέτη της κινεζικής γλώσσας και με τον ίδιο (1583) αναχώρησε για το Σιαοτσίν. Εγκαταλείποντας το ιερατικό σχήμα, παρουσιάστηκε εκεί ως λόγιος και επιδόθηκε με ζήλο στη διάδοση των επιστημών της Δύσης (γεωγραφία, μαθηματικά, φιλοσοφία, ηθική, θεολογία, απολογητική), μέσα στο αχανές κράτος. Στο Πεκίνο έφτασε μόλις το 1601, κερδίζοντας γρήγορα την εκτίμηση του αυτοκράτορα και πολλών προσωπικοτήτων της Αυλής. Η διαδικασία της κήρυξης του ευαγγελίου του Ρ. βασίστηκε κυρίως πάνω στο κριτήριο του μεγάλου σεβασμού για τις πνευματικές κινεζικές αξίες και της διείσδυσης αυτού στην αγροτική τάξη. Τεράστια ήταν η συγγραφική του παραγωγή (πάνω από είκοσι έργα αστρονομίας, μαθηματικών κλπ.), ανάμεσα στην οποία τα Σχόλια για την Κίνα και τα Γράμματα, μεγάλου ενδιαφέροντος για την εξιστόρηση της αποστολής του, τα οποία αποτελούν στο σύνολό τους μια πραγματική μονογραφία της Κίνας του 16ου αι. Η είσοδος στον τάφο του Ματέο Ρίτσι στο Πεκίνο (φωτ. ΑΠΕ).